O que hai un tempo se vía polas fírgoas vencelladas a unha casa editora esmorece para abrir unha ventá aos comentarios sobre temas culturais. Unha nova xeira agroma para este espazo. Co agradecemento aos lectores, sempre.

28 de out. de 2011

Maximino Cacheiro: "Frankenstein ten erótica"

«A Bela e a Besta é amor e sexo», explica Maximino Cacheiro, autor de Contos de paixón erótica (Toxosoutos), mentres le en clave húmida o encontro entre os dous personaxes do conto infantil. O profesor da Universidade de Vigo recolleu fragmentos de autores clásicos da literatura europea para confeccionar unha antoloxía do erotismo. «É unha antoloxía de textos clásicos reescrita, é dicir, é a primeira antoloxía da literatura occidental de textos eróticos escrita en lingua galega, na que aparecen desde Homero a Val-Inclán, pasando por William Shakespeare, Franz Kafka ou Marcel Proust», engade o escritor.

O profesor de Literatura opina que a época do erotismo por antonomasia foi o século XVIII, «o francés», puntualiza. Aínda que tampouco quere esquecerse da Grecia clásica e toda a súa lea de deuses e amantes. Era e Zeus, Safo ou Albicíades marcan o inicio dun percorrido que non dá as costas a clásicos españois como A Celestina, ou referencias inevitables á literatura de terror. «Frankenstein ten erótica, claro que isto hai que lelo», explica moi convencido o profesor vigués. Tanto como o galego Ramón María do Val-Inclán: «A nena chole é un conto que rezuma erotismo; é a entrega ao marqués de Bradomín. Valei-Inclán é sumamente erótico», sinala Maximino Cacheiro.

Trátase de reescribir temas e motivos eróticos paradigmáticos da evolución da literatura erótica occidental, de tal forma que sexa unha antoloxía de mitos eróticos modernizados.

«Historias dá Boule d?or»

As apaixonantes noites de faladoiro ao redor de Agustín García Calvo, no París dos españois exiliados súmase á antoloxía erótica nas anexo Historias dá Boule d?or. Trátase dunha serie de contos inspirados en varios personaxes que pululaban ao redor do faladoiro fundado por Agustín García Calvo no barrio latino de París.

«O faladoiro celebrábase en horario nocturno no café Boule d?or, hoxe xa desaparecido. Agustín García Calvo, aglutinador de vontades e intelectual, presidía máis ou menos aquelas reunións, que foron un referente mítico entre os progresistas radicais nos últimos momentos do franquismo», afirma Cacheiro Varela, testemuña forzosa daquela época

O profesor viuse obrigado a exiliarse en 1967 por motivos políticos, unha situación que se prolongou até 1976 en París e que tivo a súa continuación, outro sete anos, en Venezuela. «Era frecuente que os participantes intercambiasen experiencias existenciais, estimuladas de cando en vez por algunha herba máxica. Era un tótum revolútum de exiliados, marxinais, emigrantes, aventureiros de variado sentir e pensar, que vivían a modernidade máis ou menos antisistema española e francesa, ou mellor devandito, universal», afirma. Algúns daqueles clientes da Boule son Rafael Sánchez Ferlosio, o seu irmán Rizo, Fernando Savater, Félix de Azúa, Víctor Gómez Pin ou Javier Etxeverría.

«Quero renderlles homenaxe a todos eles sen outra pretensión que a de deleitar e revivir unha parte afectiva da memoria. Foi unha movida antes da movida, aquí chegou no oitenta cando nós xa a tiñamos no setenta», lembra.

O profesor aclara que «son personaxes máis ou menos reais», para concluír: «Dentro do malo que é un exilio, aquilo foi unha liberación persoal porque viviamos en liberdade».

Na Sonata de estío, o marqués de Bradomín coñece á nena chole.

Frankenstein tampouco se resiste ao erotismo.

Un dos contos titúlase Tálamo con Era e Zeus.

«Vivimos en Francia unha movida antes da movida en España»