Alberte Momán, dando que ler.

Vinte e cinco anos, pouco máis do que unha maioría de idade, coa madurez de quen se sitúa nas fronteiras do mercado, cun proxecto que reivindica a necesidade de definir a esencia dun país, nun momento no que as forzas públicas ceden cara intereses privados, nos que a cultura, alén do estandar comercial, perde presenza. Eis que se sitúa Toxosoutos, apostando pola diferenza, na divulgación dunha diversidade tan minoritaria como necesaria, imprescindible. Eis que se sitúa, tamén, a miña experiencia Toxosoutos, que diría o comercial, de colocarnos nese contexto, pero non é preciso vender vintecinco anos de traxectoria, xa que son as múltiples pegadas que como editora foi deitando nos distintos eidos da escrita, que falan por ela e de todos e todas nós que nos vemos reflectidos nas súas páxinas.

© Alberte Momán

Miro Villar, dando que ler.

Tamén eu son un autor da casa literaria de Toxosoutos. O 13 de decembro, día da Santa Lucía, que quita da noite e mete no día, ou pola Santa Lucía medra o día a pata dunha galiña (as dúas sentinllas dicir a miña nai), ollei os primeiros exemplares do meu poemario Breizh, que se mal non contei fai o número 89 da colección Nume, a día de hoxe dirixida polo filólogo ourensán David G. Couso, a quen agradezo a súa confianza na miña proposta poética.

A mesma colección Nume que inaugurou en 1994 outro libro da miña autoría 42 décimas de febre. Naquela altura o seu director era o lembrado e chorado escritor Xosé Agrelo Hermo (1937-2006), que tratei e co que estiven nunha homenaxe que se lle fixo en Esteiro antes de finar, aínda que nesa publicación tivo moito que ver o poeta Paco Souto que nesa altura traballaba para a editorial.

Son dúas razóns moi poderosas para sentirme da casa literaria de Toxosoutos, mais tamén como lector nos meus ateigados andeis hai unha boa restra de títulos de ensaio, narrativa e, sobre todo, poesía que levan impreso o carimbo da Editorial. Por todo isto, podo dicir ben alto: Parabéns a Toxosoutos no seu XXV aniversario!!! Saúde e mil primaveras máis de andaina editorial!!!

© Miro Villar

25 anos de ledicia e libros. Ramón Caride, dando que ler.

Estou orgulloso de ter publicado dous libros –agardo que veñan máis axiña- en Toxosoutos. Coñecín esta editora hai xa ben anos, cando a publicación da estupenda novela “A torre no deserto” do meu amigo, grovense de San Vicente, Xoán Fuentes Castro. Aló foron dez anos, que se cumprirán en poucos meses. O tempo corre que rabea. Digo que daquela coñecín a editora porque naquela data, un San Xoán do 2003, precisamente estivemos aló físicamente, en Obre, por vez primeira,  con Manolo, o seu mecenas, co lembrado Pepe Agrelo, e moita xente marabillosa máis de Noia, compartindo todos conversas, viño do ribeiro e amor aos libros ben feitos. Xa coñecía de antes, e estimaba grandemente antes, a estupenda serie Keltia, a Seitura ou as súas pioneiras aportacións á nosa banda deseñada. Tamén as que viñeron despois e nas que tiven algo de parte, non sei se de arte tamén, con aportacións miñas e de moi entrañables amigos meus: Nume, Letra Inversa ou Esmorga… Non vou citalos a todos, nin aos traballadores de Sementeira, para non encher espazo de máis; non sendo a un amigo especial, David González Couso, sen o que moitos bos libros non terían visto a luz. É de xustiza recoñecer o seu traballo senlleiro, nestes tempos ingratos para a lírica –e mesmo para a épica-. Sen el o noso sistema literario seria infinitamente menos bio-diverso, e incomparablemente máis pobre tamén, menos de nós. Precisamos moitos editores coma este mozo de Ourense e do mundo.

ADIANTE, TOXOSOUTOS!!! Que a fervenza non pare polo menos noutros 25 anos!!! (e moitos máis que veñan)

© Ramón Caride

Letras galegas 2013. Laura Tato no Ateneo de Santiago: "Vidal Bolaño reinventou e profesionalizou o teatro galego"

Roberto Vidal Bolaño normalizou o teatro en Galicia, incorporando elementos da cultura tradicional, da literatura, das artes plásticas e mesmo do adiovisual, afirmou este luns no Ateneo de Santiago a profesora da Universidade da Coruña Laura Tato, especialista na obra do autor elixido pola Real Academia para conmorar o Día das Letras Galegas. Presentaron o acto, seguido por numeroso público, os tamén académicos e ateneistas Salvador García Bodaño e Euloxio Ruibal.

Laura Tato fixo un minucioso percorrido pola extensa obra dramática do autor Compostelan Roberto Vidal, atendendendo, sobre todo, á

súa evolución dramatúrxica e escénica dende que, en 1973 e ata 1985, puxo en marcha o grupo Antroido, despóis dunha primeira etapa no grupo cinematográfico “Lupa” e no grupo teatral “Obradoiro”.

Para a profesora Tato, Vidal Bolaño participou xunto a Euloxio Ruibal no que denominou a “refundación do teatro galego” e na súa profesionalización, chea de dificultades pero plagada de acertos. Destacou unha primeira fase na que incorporou á súa dramaturxia a cultura popular galega, seguida dunha segunda etapa na que sumou as fontes literarias galegas –Rosalía, Cunqueiro, Ferrín, Otero Pedrayo- e unha tercerira, entre 1985 e 1991, en que, por presións políticas, viuse marxinado da escena e nutre a súa creación cunha bagaxe estética e técnica dos medios audiovisuais.

A conferenciante destacou a etapa final do autor, morto prematuramente cando apenas contaba cincuenta anos, como unha etapa de plenitude artística e creativa coa compañía “Teatro do Aquí” e a colaboración co teatro institucional do Centro Dramático Galego.

Fonte

Espello Cóncavo leva a escena Azos de esguello, de Euloxio Ruibal.

En realidade, Azos de esguello si foi antes levada a escena, pero por compañías non profesionais. Unha delas foi Teatro do Vilar, no marco da Mostra de Ribadavia. O propio Arturo López dirixiu o grupo Valacar noutra daquelas montaxes amadoras. “Sempre admirei moito o teatro de Euloxio Ruibal, e penso que non hai correspondencia entre a súa calidade e o pouco que se representa. Por iso decidimos celebrar o 20 aniversario da nosa compañía con Azos de esguello. Eu penso que o CDG non a representou porque naquel tempo o personaxe de Galisindo se identificou con políticos das altas esferas”, explica.

Esta mesma tese tamén a comparte Laura Tato na edición de Azos de esguello que Toxosoutos tirou do prelo no 2011. Para ela, foi un caso de “censura sen paliativos á sátira máis virulenta que até o momento fora escrita contra a novísima democracia galega e, máis e concreto, contra a súa clase política”. O personaxe en cuestión, que Laura Tato relacionou co O porco de pé de Risco ou Viaxe ao país dos ananos de Celso Emilio Ferreiro, é unha caricatura do indiano que volve a Galicia e se mestura en negocios turbios. Galisindo compra xornalistas para que agochen as súas infraccións urbanísticas, presiona o alcalde para que lle deixe facer, e consegue que o nomeen gobernador a cambio da xenerosa doazón económica que, no seu día, lle concedera ao partido que acaba de conquistar o poder. “Galisindo é un estereotipo, que non creei pensando nun político concreto. O problema é que eran os inicios da preautonomía, e seguían no poder, en gran parte, os mesmos. O franquismo sociolóxico estaba moi presente, e aínda hoxe pervive”, reflexiona Euloxio Ruibal.

Ler entrevista completa

Moncho Iglesias, dando que ler.

A miña colaboración en Toxosoutos comeza nun café; nun intercambio de sorbos e aromas literarios que fumegan silandeiros en cestos de carrapuchiñas vermellas fotografadas en versos. Esa primeira cunca permite que as borras se debuxen soas, trazando liñas invisibles entre a distancia do papel ao lapis, e que de vagar se peguen nos panos doutros proxectos. Traducindo os pos insomnes da palabra vertida e morna, Toxosoutos é a galleta doce coa que acompañar os cafés xurdidos daquel primeiro grolo; un condimento por si mesmo que adereza calquera mesa e que, como a música da cafeteira para quen espera un bo café, disfraza o silencio con palabras que non se borran. 

© Moncho Iglesias

Rubén Martínez Alonso, dando que ler.

A dicir verdade, non lembro o momento no que naceu a editorial Toxosoutos. Cando en 1988 botou a andar, eu tiña tan só oito anos. Sen embargo, levaba xa algún tempo sendo partícipe dun cambio que non deixaba de abraiar ós meus pais: o galego, por fin, entrara nas aulas. E a súa literatura achegábanos agora a escenarios moito máis próximos, voando outras veces sobre os cantís onde morren os prexuízos, acomplexados monstros daquela longa noite que as primeiras raiolas semellaban cegar, batendo entón contra as paredes dunha cela agora baleira. Tal vez fose daquela cando naceu en min un desexo, o de berrar dende o silencio dunhas palabras impresas, apostando Toxosoutos, unha vez máis, polo autor novel, arriscando no prelo o papel que hoxe é singular voceiro. Perpetua será a débeda daqueles ós que se lles brindou a oportunidade. Sempre agradecido. Por outros 25 anos!

© Rubén Martínez Alonso         

Eros hai mil anos

Leda m’and’eu é, a non dubidalo, unha monografía afortunada, entre outras cousas pola idoneidade de quen a asina, poeta erótica ela e, tamén si, sabia analista desta temática na obra doutr@s autor@s de noso como, poño por caso, Claudio Rodríguez Fer e Uxío Novoneyra. Mais tamén é este volume un acerto innegable porque nos cumpría xa un estudo de conxunto no que fosen recompilados, balizados e integrados todos os saberes sobre as prácticas sociosexuais da nosa comunidade dende os remotos tempos prerromanos ata o xérmolo nodular do país actual que se configura ao longo de toda a Idade Media.

Ler máis

O Premio de Historia Medieval dáse por consolidado

Aínda que hai tempo que se coñecía a identidade da gañadora da duodécima edición do Premio de Historia Medieval de Galiza e Portugal, a autora lucense Olga Novo entrou onte a formar parte, oficialmente, da lista de galardoados. Foi nun acto que tivo lugar na casa de cultura de Lousame, onde se falou deste certame de investigación como unha iniciativa consolidada e con vocación dun futuro longo.

Ler máis

Lousame acolle a entrega a Olga Novo do XII Premio de Historia Medieval o sábado

Laura Tato presenta Roberto Vidal Bolaño, unha vida para o teatro.

Mañá nas Xornadas de Lingua e Literatura da CIG Ensino en Compostela, Laura Tato fala de Vidal Bolaño

Francisco A. Vidal... dando que ler

Chéganme coas primeiras luces da primavera a noticia de que Toxosoutos está de aniversario. Vintecinco anos, a plenitude da vida. Un cuarto de século, a madurez e a experiencia. Un facho de luz que desde o fisterrán porto noiés se estende ó mundo. Toda unha vida por diante e toda unha historia detrás, que, para min en particular, é a celebración dos meus padriños literarios, quen me abriron as portas no difícil mundo da edición e a quen lles desexo moitos miles de primaveras e máis moitos miles de novos autores no seu catálogo.

Felicidades, mariñeiros que “levades a luz polos vieiros” e a esperanza nos ollos.

© Francisco A. Vidal

Euloxio R. Ruibal... dando que ler

Souben da Editora Toxosoutos por medio do lembrado amigo Xosé Agrelo, que a dirixiu durante uns cantos anos. Non deixaba de sorprenderme que dende unha pequena vila da nosa beiramar, Noia, se editasen libros para toda Galicia, mercé tamén ao xeneroso esforzo do propietario, Manuel González Millares . Hai moi pouco que David G. Couso se fixo cargo, con novos azos, da dirección editorial. Malia a ruindade dos tempos que sufrimos, potenciouna, anovouna, actualizouna. Eu levo publicados, en pouco tempo, tres libros nela; xa a considero como a miña editorial. Ademais do cordial agarimo e respecto intelectual con que o director, David Couso, trata os escritores, e o sensíbel esmero que pon en todo o proceso da edición, ten un aquel que enfeitiza. Parabéns, pois, a Toxosoutos no seu XXV aniversario, co firme degoro de que, a prol da nosa cultura, continúe por moitos anos a fornecer de libros o país enteiro.  

© Euloxio R. Ruibal        

Laura Tato fala sobre Vidal Bolaño no Zig Zag

As deusas do Calvario, en Vigo

Guillerme Coen... dando que ler

Hai preto de cinco anos que a Editorial Toxosoutos publicou o meu primeiro libro titulado A Calor dun Niño, e quero que sexa a principal reflexión deste escrito porque foi moi importante para min.   Daquela -era o ano 2008-, había outro espírito para a lingua galega nos xornais, na TVG, na sociedade en xeral. O meu libro era outro gran de area na longa praia dunha normalización positiva para o noso país. A enerxía editorial coa que se fundara Toxosoutos non estaba á quenlla dos valores económicos que tanta tristeza deitaran vinte e cinco anos máis tarde. E a inxustiza administrativa coa que se tratou a nosa fala aínda non estaba coa cadea de "armónico" coa que chegaría retratar estes derradeiros anos escuros de maiorías absolutas.   Por iso, hoxe en día, a existencia da Editorial Toxosoutos ten máis valor ca nunca para que poida denunciar o individualismo social dunha Galiza reprimida, a violencia económica das entidades financeiras, a dobre moral da relixión católica e o materialismo salvaxe destes novos líderes políticos conservadores.   Deus queira que poida celebrar outros vinte e cinco anos da Editorial Toxosoutos con outras tantas obras na lingua dos meus devanceiros, aos que nunca esquecín. E seguirei defendendo.   © Guillerme Coen.     

No primeiro cuarto de século de Toxosoutos

Ao contrario do que moitas persoas desvencelladas do mundo da cultura adoitan crer, as casas editoriais non son simplemente fábricas de libros, que tamén. Non é así na inmensa maioría dos casos, mais, entre nós, non o é practicamente nunca.  Porque os editores galegos son, como algún club, molt més que una editora. Son tamén territorios propicios á creación, espazos nos que se acolle a gala mellor da nosa lingua, que é a escrita literaria. E se somos galeg@s por obra e graza do idioma, visibilizámonos como tal en boa medida grazas a que @s amig@s editor@s obran o milagre de dar á luz as imaxinacións e pensamentos d@s nos@s escritor@s, vale dicir, d@s abandeirad@s da cultura de noso.  Por iso, que unha editorial celebre o seu primeiro cuarto de século de vida non só é unha nova da que congratularse, senón tamén o máis fermoso exemplo de que a entrega a un idioma, a unha arte, a unha cultura e a unha nación é labor de bos e xenerosos aos que cómpre, sempre, parabenizar.    Beizóns, amig@s de Toxosoutos, e que tras deste aniversario veñan moitos moitos outros.

© Armando Requeixo

Xoán Fuentes ofrécenos a obra de Virxilio en galego

Laudatio no 25 aniversario de Toxosoutos, por Clodio González

 (Laudatio lida na Noite da Edición 2013, con motivo do 25 aniversario da casa editora)

© Clodio González

Señoras e señores, amigas e amigos todos, boas noites.

            A Editorial Toxosoutos nace o ano 1988 coa publicación dun libro de Manuel Fabeiro Gómez, A freguesía de Santa Mariña do Obre, a parroquia noiesa onde están a editorial e tamén Gráficas Sementeira. 

           Ao comezo as pretensións editoriais eran exclusivamente de carácter local, de dar a coñecer a riqueza artística e o pasado histórico de Noia e da súa comarca, pero logo os directores, Manuel González Millares e Xosé Agrelo Hermo, deciden estender o ámbito territorial a toda Galicia, tendo sempre como estandarte a defensa e a promoción da nosa lingua e da nosa cultura.

E a mellor proba de que ao longo destes 25 anos non se deixou de traballar, tendo que superar ás veces serios problemas, constitúena os libros que saíron do prelo dende entón, sempre do obradoiro de Gráficas Sementeira, en diferentes coleccións: 93 de Nume, 71 de Keltia, 57 de Trivium, 37 de Ensino, 35 de Divulgación, 23 de Letra Inversa, 17 de Bibliografía Filolóxica, 15 de Trasmontes, 14 de Fasquía, 14 de Memoralia, 14 de Esmorga, 13 de Banda deseñada, 11 de Cadernos do Cruceiro do Rego, 10 de Seitura, 10 de Delfín, 7 de Narrativa histórica, 7 de Punto básico, 6 de Anais, 6 de Lingüística, 5 de Palestra, 4 de Infantil e 37 fóra de colección.

 En total 506 títulos e, malia a crise que todos estamos a sufrir e, especialmente, o mundo do libro, para o presente ano está previsto que saían 20 máis.

           A Editorial Toxosoutos mantén como principio básico dende o seu nacemento o compromiso por Galicia, e por iso a primeira edición de tódolos libros sempre é na nosa lingua, agás cando se trata de publicacións en portugués. Logo moitos saen tamén noutro idioma, mormente en castelán, cando se trata de temas de interese fóra de Galicia. 

            Pero ao longo destes 25 anos Toxosoutos non se cinguiu só ao labor editorial, senón que tamén promoveu eventos culturais relacionados uns en particular coa comarca de Noia e outros a nivel de toda Galicia, publicando as obras galardoadas ou mesmo con achegas económicas.

   Tal é o caso dos premios de Historia Medieval de Galicia e Portugal, convocados por primeira vez o ano 2001. Dende entón, coa colaboración económica dos concellos da contorna (Noia, Lousame, Porto do Son, Outes, Muros e Carnota), os galardoados en primeiro e segundo lugar, non só ven editadas as súas  obras, senón que tamén reciben unha achega económica de 4.000 € e 1.250 €, respectivamente.

  Non é este o momento de enumerar tódalas obras premiadas, pero permítanme que mencione varias, algunhas xa de consulta obrigada por parte dos nosos estudosos do medievo, como Mentalidade nobiliaria e nobreza galega de María del Pilar Paredes,  Arredor da conformación do Reino de Galicia de Xosé Antonio López Teixeira, Do imperio romano á alta idade Media. Arqueoloxía da tardoantigüidade de Álvaro Rodríguez Resino, A chancelaria arquiepiscopal de Braga de Cristina Almeida e Cunha, Xénese do espazo urbano en Galicia de Tania Galán Gómez, O Casal. Uma unidade de orgaização social de espaço no Entre Douro e Lima de André Evangelista Marques, Servos e escravos altomedievais no noroeste da Península Ibérica de Marcos Fernández Ferreiro, Elementos de adorno altimediévicos em Portugal de Andreia Catarina Magallaes Arezes,  A nobreza medieval na lírica galego-portuguesa de Antonio Rey Somoza, e, xa en 2012, Leda m’and’eu. Poética erótica medieval galaica: á procura da nosa intrahistoria de Olga Novo, que se presentará ao público o vindeiro mes de abril.

   Actualmente este premio, así como as obras publicadas, constitúen xa un fito de referencia entre os estudosos do medievo galegos e portugueses. 

   A Editorial Toxosoutos tamén colabora dende o 2001 no Certame literario de Relatos de Aventuras “Antón Avilés de Taramancos”, que convocan tódolos anos o concello de Noia e a revista Casa da Gramática do Instituto noiés “Virxe do Mar”,  neste caso editando as obras gañadoras. 

          E, ultimamente, tamén se fixo cargo da edición do Premio “Modesto Rodríguez Figueiredo” do concurso de Narracións Curtas do Pedrón de Ouro.

    Non podo deixar de nomear aos principais protagonistas desta aventura: en primeiro lugar a Manuel González Millares, propietario de Gráficas Sementeira e do local onde ten a súa sé a Editorial, e ao primeiro director, o mestre e amigo Xosé Agrelo Hermo, falecido en novembro de 2006, así como aos seguintes directores: Iria Lago, Jacobo Llamas e agora David González Couso.

            Pero tampouco se pode esquecer e agradecer a axuda e colaboración prestadas por outras persoas, algunhas xa falecidas, como en particular o autor do primeiro libro, o erudito Manuel Fabeiro Gómez, e o poeta Antón Avilés de Taramancos, así como a Paco Souto, Lois López Rico, Lola Pena, Santiago Casal, Ramón Blanco, Pepe Carreiro, Alfonso Costa, etc., etc., que colaboraron, ou aínda colaboran, en labores de asesoramento ou xestión comercial.

Tamén a tódolos compoñentes do xurado dos premios de Historia medieval de Galicia e Portugal dende a súa constitución en 2001: os presidentes Carlos Barros Guimaráns e actualmente Henrique Monteagudo Romero, e os vogais Xosé Miguel Andrade Cernadas, Pedro García Vidal, Xerardo Agrafoxo, Armando Luis de Carvalho e un servidor, Clodio González Pérez. En particular pola miña parte, e en nome de tódolos que levamos formando parte deste xurado, tamén lle damos as grazas a Toxosoutos por ternos confiado tan importante labor.

            A Editorial Toxosoutos que, como dixen, naceu coa humilde pretensión de dar a coñecer o pasado de Noia e contorna, 25 anos despois conta cun fondo de 506 títulos, aos que se sumarán este ano, de non xurdir ningún atranco, 20 máis. Un número de publicacións non doado de acadar por unha editorial e máis aquí entre nós.

Agardemos que por moitos anos, malia ás pedras –que agora xa non son pedras, senón grandes penedos- coas que Toxosoutos e as demais editoriais galegas tropezan no camiño, non deixe por iso de andar, aínda que sexa de vagariño, pero sen deterse, traballando arreo coma o ven facendo dende 1988 pola nosa lingua e a nosa cultura. Traballando a prol da Nosa Terra.

Parabéns para a Editorial Toxosoutos, e, en particular para Manuel González Millares, así como para cantos dun xeito ou doutro fixeron posible que chegase a celebrar o 25 aniversario. 

Moitas grazas e boas noites.

Ramón Nicolás... dando que ler

O día 15 celebrouse na cidade de Vigo a Noite da Edición e, na rolda de recoñecementos programados, houbo un centrado nos 25 anos que cumpre o selo noiés Toxosoutos. Non puiden asistir a eses actos, e ben que o sinto pois gustaríame darlle os parabéns a David G. Couso como cabeza visible de Toxosoutos.

A editora posúe unha traxectoria relevante no panorama da edición en lingua galega e, persoalmente, como lector e crítico literario, só podo agradecer, por unha banda,  a xenerosidade e a comprensión que a editorial amosou co meu traballo interpretativo e, pola outra, a achega que este selo veu realizando, e realiza, cara ao noso sistema literario. Esta advírtese, loxicamente, no catálogo vivo, diversificado e amplo que tras vinte e cinco anos ofrece e que exhibe unha aposta cada día máis xeneralista, pero que afonda na defensa e promoción de xéneros un tanto desatendidos ou de comercialización difícil como son a poesía, o ensaio ou o teatro.

Toxosoutos, ademais, incorporou títulos que foron indiscutibles éxitos de crítica e lectorado, a carón doutros que non gozaron desa sorte mais que son precisos, sen dúbida, para axudar a soster ese edificio que son as letras galegas do noso tempo e que, entre todos e todas, construímos con ilusión e esforzo. Beizóns para Toxosoutos.

©Ramón Nicolás

Homenaxe Noite da Edición

Mañá, a Editorial Toxosoutos, no seu 25 aniversario,

 será homenaxeada na Noite da Edición en Vigo.

O noso agradecemento a autoras e autores, 

e a lector@s que dan sentido

ao noso traballo.

Carmen Blanco deunos a ler a Novoneyra

Na colección Fasquía de Toxosoutos foi publicado en 2010 o meu ensaio Novoneyra: un cantor do Courel a Compostela. O poeta nos lugares dos seus libros. Gusto da fasquía minimalista do pequeno formato do libro, axeitado ao trazo do mínimo máximo que contén, lonxe da opulencia grandilocuente.

© Carmen Blanco 

Dando que ler: Xosé Ramón Fandiño

Con motivo dos 25 anos de andaina de Editorial Toxosoutos, numerosas voces vinculadas a esta casa adicarán neste espazo a súa particular reflexión. Grazas a todos!!!

No ano1988, cando nacía a editorial Toxosoutos, eu estaba profundamente inmerso na dirección da Gran Enciclopedia Gallega, o que me tiña en contacto con case todos os historiadores e escritores de Galicia. Un deles, por certo moi querido, era Manuel Fabeiro, oficial do xulgado de Primeira Instancia de Noia, historiador de canto acontecemento sucedera en Noia, poeta, filatélico e membro das Mocidades Galeguistas no tempo da República. A el encargueille a redacción para a Enciclopedia a reseña histórico-artística da parroquia e da igrexa románica de Santa Mariña de Obre. Tempo despois presentouse no meu despacho e cheo de ledicia agasalloume cun exemplar do seu libro A freguesía de Santa Mariña do Obre, engadindo que o ter que investigar para o meu encargo fora o impulso que necesitaba para profundizar no tema, do que o resultado era este libro auroral da Editorial Toxosutos.

O meu contacto, pois, con Toxosoutos é desde o momento mesmo do seu nacemento e chega ata hai pouco (2012), ano no que con David G. Couso, o seu director de publicacións, nos encargamos da edición da XXXVII edición do certame literario Modesto R. Figueiredo do Pedrón de Ouro.

Por iso, máis alá do valor intrínseco do traballo editorial ao longo de 25 anos, con Toxosutos úneme unha agarimoso relación, incrementada desde a miña colaboración con David G. Couso.

© Xosé Ramón Fandiño

Breizh, en Arteixo

O vindeiro venres, 1 de marzo, ás 20,00 horas, a librería "A Lus do Candil" (Rúa Historiador Vedía, 3 Arteixo), vai acoller a presentación do libro "Breizh" de Miro Villar, publicado por Edicións Toxosoutos. No acto participarán o escritor e presidente do SEMESCOM, Xosé María Lema Suárez, e o autor do libro, Miro Villar. Ao remate do acto o autor asinará exemplares de "Breizh" ás persoas interesadas. Agardando poder contar coa túa presenza, recibe un cordial saúdo.

Claudio Rodríguez Fer presenta en Nova York a edición bilingüe de TIGRES DE TERNURA

The Ph.D. Program in Hispanic and Luso-Brazilian Literatures and Languages [Visit us at: http://web.gc.cuny.edu/hispanic/] 
and
Xoan González Millán Center for Galician Studies  
Cordially invite you to: 
Bilingual (Galician/English) Poetry Reading and Conversation  with  Claudio Rodríguez Fer 
Date:   Tuesday, March 5, 2013 Time:  6:30 p.m.
Place:  The Graduate Center - CUNY 365 Fifth Avenue Room C201

TOXOSOUTOS ESTÁ DE ANIVERSARIO

Laura Tato publica Roberto Vidal Bolaño, unha vida para o teatro

Roberto Vidal Bolaño, unha vida para o teatro

Laura Tato

Limiar de Manuel Quintáns Suárez

Imaxe de cuberta por Héitor Picallo, "O Karrapucho"

Parece claro que para Roberto Vidal Bolaño a aplicación do termo “nacional” ao teatro que se quere para Galicia non pode circunscribirse ao ideario de ningún partido político concreto. Se estes non son capaces nin tan siquera de potenciar a súa loita en defensa do principal sinal de identidade do seu pobo, a súa lingua, que pode facer este teatro máis ca refuxiarse no propio pobo e na propia cultura, dos que procede e aos que se debe? Isto polo menos debía ser o que pensaba Roberto Vidal Bolaño, nacionalista de corazón, cando prefería falar dun teatro popular e non dun teatro nacional.

Do limiar de M. Quintáns Suárez

Isidro Novo presenta a súa última novela

15 de febreiro de 2013 20:00 h

Galería Sargadelos de Lugo

SINISTRA DEIXA

Contaremos coa intervención de J.Luis Calvo e do propio autor. 

Jorge Emilio Bóveda, narrador disciplinado e vocacional

O narrador ourensán Jorge Emilio Bóveda, autor entre outras pezas narrativas e ensaísticas d´A vila das ánimas (Toxosoutos, 2010) e mais d´A habitación secreta (Toxosoutos, 2012), confesa que escribe a man, en cadernos ou onde cadre,  <>, mentres que os libros de divulgación polo xeral van construíndose directamente no ordenador. Ler máis en CADERNO DA CRÍTICA, de Ramón Nicolás. http://cadernodacritica.blogaliza.org/?s=emilio+boveda

Cráter e os poetas da cidade entre os 10 destacados do ano

Miro Villar e Moncho Iglesias

     Miro Villar consegue con este Breizh, particularmente, volver interesarme polo xénero do haiku. Os seus poemas, exhibindo un dominio técnico extraordinario, destilan esencialismo, instantaneidade, sensibilidade, espiritualidade e reclaman lecturas suxestivas, golpes na conciencia máis alá do puramente paisaxístico, máis alá do escrito.  Ao meu ver, un volume no ronsel do gran Novoneyra e doutros poetas que transitaron polo xénero con gran fortuna. Talvez un dos grandes libros deste ano. Parabéns! (Ramón Nicolás. LER ARTIGO COMPLETO). // "Escribir en Palestina non é chorar/ é soñar que viviches sen entender qué soñaches" (LER ARTIGO COMPLETO SOBRE pedras de Plastilina, de Moncho Iglesias)