O que hai un tempo se vía polas fírgoas vencelladas a unha casa editora esmorece para abrir unha ventá aos comentarios sobre temas culturais. Unha nova xeira agroma para este espazo. Co agradecemento aos lectores, sempre.

30 de nov. de 2010

De próxima publicación

EULOXIO R. RUIBAL, Labirinto da memoria. Friso contemporáneo

JOSÉ ALFONSO PARADA JATO, Lembranzas do Courel

DAVID G. COUSO, O fío da escritura

29 de nov. de 2010

Francisco Antonio Vidal fala en Palmeira do seu último libro


A asociación Barbantia volve ocupar un oco na axenda cultural do fin de semana. Faino organizando unha presentación literaria, a cargo de Francisco Antonio Vidal, que falará en Palmeira do seu novo libro, As deusas do Calvario . A obra narra a historia dun grupo de mulleres que teñen que enfrontarse a unha serie de vicisitudes.

Ademais do autor, no acto estarán presentes os socios de Barbantia Xesús Laíño e Plácido Betanzos, a representante do Ateneo Valle-Inclán Rosa García Pose e o alcalde de Ribeira, José Luis Torres Colomer. Tamén se dará a coñecer un novo número da voz de Barbantia .

LA VOZ DE GALICIA 25-11-2010

25 de nov. de 2010

Nube de seda na lúa e outros relatos

Nube de seda na lúa foi presentado no LUCUS AUGUSTI na compaña do autor e de Isidro Novo, Manuel Celso Matalobos, e Xosé Otero Canto.

El Progreso, 25-11-2010.

El filólogo guntinés Xosé Luis Vázquez Somoza se impuso en la tercera edición del certamen de investigación Condado de Pallares con un estudio sobre el gallego empleado en la parroquia guntinesa de Zolle. Así lo anunció el jurado de este certamen, en un acto celebrado en la casa de la cultura de Taboada, después de reunirse para deliberar sobre qué trabajo era merecedor del premio, después de su estudio previo

Xosé Luis Vázquez Somoza, que es profesor de Lengua y Literatura Gallega en el IES Lucus Augusti de Lugo, presentó a concurso una obra en la que analizó pormenorizadamente la fonética y el léxico del gallego que se emplea en Zolle, su parroquia natal, pero añadiendo a dicho estudio un enfoque antropológico, ya que se valió en este análisis de los testimonios de artesanos de la zona.

El jurado del Condado de Pallares de Investigación estuvo formado por Carlos Baliñas Pérez, profesor de la facultad de Humanidades de Lugo; María Xesús Nogueira Pereira, profesora del mismo centro; Jaime Delgado Gómez, licenciado en Arqueología; y María Socorro Castro Suárez, en representación de la entidad organizadora, la asociación Amigos do Mosteiro de Ferreira de Pallares. Todos ellos coincidieron en destacar el rigor y la originalidad de la obra ganadora.

Vázquez Somoza recibirá un premio de 3.000 euros en metálico por su victoria. Además, el Área de Cultura de la Diputación editará una tirada de mil ejemplares del estudio premiado.
Este certamen de investigación estuvo abierto a obras sobre lingüística, historia, arte, arqueología, etnografía y folclore del antiguo condado de Pallares, que estaba formado por los actuales ayuntamientos de Guntín, Portomarín, Taboada, Chantada y Carballedo.

"Doble satisfacción''
Tras ser conocedor de que era el ganador del certamen, Xosé Luis Vázquez Somoza destacó que para él este premio implicaba una "doble satisfacción". "Es de agradecer que el jurado reconozca mi trabajo y, además, lo hace con un estudio sobre la tierra donde me crié y donde sigo viviendo", recalcó.

El filólogo guntinés explicó que con su estudio trató de recoger fielmente la lengua con la que se expresan los vecinos de Zolle que desarrollaron oficios artesanos como los de zapateros, tejedoras, zoqueros o labradores, además de hacer una escolma de más de 200 cantigas que aún recuerda la gente de más edad.

En este sentido, el profesor del IES Lucus Augusti se manifestó "defensor del gallego vivo", ya que, aunque él mismo enseña la variante normativa en las aulas, considera que el "pueblo no se debe despegar del gallego dialectal".

Xosé Luis Vázquez Somoza también aprovechó para abogar por la preservación de esa "riqueza de la lengua que se está perdiendo a medida que van desapareciendo esos oficios artesanales".

Taboada acogerá el 18 de diciembre la entrega del premio
La ceremonia de entrega del premio se celebrará el viernes 18 de diciembre en la casa de la cultura de Taboada. Al acto asistirán representantes de las instituciones que apoyan el certamen : la Consellería de Cultura e Turismo, la Vicepresidencia Primera de la Diputación, los ayuntamientos de Guntín y Taboada y Caixa Galicia.

En anteriores convocatorias fueron premiados la chantadina Almudena Figueiras, por un análisis sobre la modernización del campo en su ayuntamiento, y el taboadés Juan Manuel Sobrado Vázquez, por un estudio de la vía romana que cruzaba el condado.

23 de nov. de 2010

Novidade


Na pequena aldea de Vixán danse cita unha selección de persoeiros lendarios. Reis como Breogán ou Alfonso X, cabaleiros como Carlomagno ou Roldán, soldados como Brutus, santos e virxes, demos, druídas e meigas, monstros mariños, sereas e serpes. Os nomes máis sinalados das lendas galegas teñen o seu papel nesta historia e o Comandante Pepe Regueiro, esculcado polas súas propias pantasmas, terá que se enfrontar a algún deles, axudado por outros, para salvar só a un. ¿Será quen de conseguilo?

22 de nov. de 2010

O GUME DOS ESPELLOS


A libraría Ramón Couceiro de Santiago acolleu onte a presentación do libro O gume dos espellos , de Ramón Caride Ogando, unha escolma diversa de textos xornalísticos que ou escritor veu publicando en xornais como La Voz de Galicia. Ou autor confesou que ou labor de columnista resulta para o unha tarefa «atafegante», pois ao non ser xornalista cústalle moito ao non estar «afeito a traballar con prazos».

Ramón Caride comentou que «a prensa hoxe é moi plana, pois perdeu moita diversidade» e que hai «moi pouca opinión persoal». Por outra parte, considera que «todo é moi previsible ao confundirse unha columna de opinión coa liña editorial ou coa información tal como se quere ofrecer nese momento».

En canto a se é mellor formato a novela ou ou artigo de prensa, ou escritor confesou que non parásese niso. «Penso que a novela -engadiu- abomina dá actualidade. A min a novela que me interesa é a que se poida ler dentro de vinte anos, aínda que tamén ten que haber unha novela comercial».

LA VOZ DE GALICIA

17 de nov. de 2010

Costa Necrópole e A vila das ánimas

Galicia Hoxe14 novembro 2010

Culturas, La Voz de Galicia, 13 novembro 2010

Contra o espolio


Teñen máis de dúas mil sinaturas de apoio e un libro –editado por Toxosoutos con traballos de 62 escritores– que estes días andan a presentar por Galicia como un alegato: o seu obxectivo é impedir que o monumental Instituto de Celanova acabe privatizado como parador de turismo. Onte pasaron por Compostela e o coordinador das accións, Xoán Carlos Domínguez Alberte, foi tallante: “Están facendo un exercicio de mentira”. A súa voz apuntou directamente ao conselleiro de Eduación, Jesús Vázquez, por enganar –dixo– no Parlamento.

Ler máis en Galicia Hoxe 17/10/10

15 de nov. de 2010

50 ANOS DE POP... EN EFE EME



“50 anos de pop, rock e malditismo na música galega”
Fernando F. Rego

TOXOSOUTOS

Las historias locales del pop suelen resultar un hilvanado de florilegios y aspavientos. En el pop no hay más territorios que las estéticas, así que insertar en la misma monografía con la excusa del origen a un grupo sinfónico con uno de ska únicamente se puede solventar o acumulando datos o con la hipérbole.

Sin embargo, Fernando F. Rego –novelista, administrador de La Fonoteca, la mejor base de datos del pop español– ha dado con el secreto para que todo resulte coherente y lúcido: no nos presenta argumentos sino grupos, de forma autónoma, sin contexto general. Ello permite que la historia del pop gallego no sea más que la historia de los grupos que convivieron ahí, cada uno con su propio espacio y creando juntos el de todos.

Con ello el lector se da cuenta de que el autor maneja el objetivo de forma inteligente. La tipología es una tipología al uso: cada grupo se observa en sus inicios, en su andadura, en su final, se nos ofrecen las carátulas y un comentario de discos y canciones, y ésta es la forma de crear una segunda lectura. Es el propio lector quien ha de canalizar estéticas, quien ha de establecer conexiones y quien en definitiva decide si hay evolución y espíritu general. Y sí –y ahora decido yo como lector–, parece ser que el pop en Galicia ajusta su evolución a la general en el resto de la península, llevando a veces ciertas actitudes a su terreno como en el rock bravú, y en ocasiones tiende a las canciones recogidas, volcadas a lo mínimo, a fantasías pequeñas.

La inteligencia sigue en la elección de los grupos, por supuesto no es una compilación definitiva, así que tras los gallegos de amplias carreras y éxito masivo –Siniestro Total o los Suaves– ha de escoger, y la selección es impecable: tiene el acierto de decidir que Los Tamara o Andrés Do Barro son hondamente pop, de colocar en la misma admiración a reconocidos –Golpes Bajos– con olvidados –Radio Océano o Dar Ful Ful–, y de dar una cancha suficiente a nuevas formaciones como Quant o Todo el Largo Verano, que para otro investigador más atento a los soportes físicos y los discos serían invisibles.

Si a ello se le suma como recubrimiento un estilo ameno, adictivo incluso, y como guinda un par de CDs de regalo –esencialmente con grupos actuales– acabamos teniendo un volumen imprescindible para todos los que gusten de saber qué ha sido el pop en nuestro país y qué es ahora.

CÉSAR PRIETO
EFE EME

‘Costa necrópole’. Escenarios para deslembrar

Hai varios motivos para celebrar a saída deste libro de Mariña Pérez Rei (Toxosoutos), premio "Antón Avilés de Taramancos" no seu IX certame de relato de aventuras. A primeira, que o certame e a editorial que o ampara apostasen pola escrita máis alá doutros criterios máis ou menos paternalistas que privilexiasen un potencial lector preguiceiro, previsible e decote desprezado. O certame é " de relato de aventuras" e aquí cabe tanto un caprichoso encadeamento de avatares coma, en contadas ocasións, o porfiado empuxe do heroe por certo cambio de escenario significativo onde vivir e medirse: algúns textos de mestres do xénero, como Conrad, remítennos a esta situación onde a aventura, como tal, queda estilizada, ralentizada peripecia, para ser un acto de vontade, intención heroica: puro pensamento valente. Esta é unha aposta arriscada, agora e sempre; pois ben, por aí circula este relato.

Costa necrópole lévanos a Mauritania, a un cemiterio de buques onde o sol, a area, o mar e un ruído de miseria e traballo tecen un mínimo tapiz onde un home novo espera por embarcar para outro mundo... Iso e a penuria dun deserto que o levou ata aí desde unha moi arredada Casa: nai, tradición, pasado que o protagonista quere desdicir. Quere ser; ser el.

lévanos a Mauritania, a un cemiterio de buques onde o sol, a area, o mar e un ruído de miseria e traballo tecen un mínimo tapiz onde un home novo espera por embarcar para outro mundo... Iso e a penuria dun deserto que o levou ata aí desde unha moi arredada Casa: nai, tradición, pasado que o protagonista quere desdicir. Quere ser; ser el.

Este é un segundo motivo para celebrar a saída deste libro: con esta temática poderiamos atoparnos cun clásico libro benintencionado, politicamente correcto sobre as penurias dos subsaharianos que cruzan desertos, que se someten a mafias para atopar a redención, certa dignidade en Europa; unha especie de narración "Pepiño Grilo" que ultimamente tanto abundou.... Pero non. Sen renunciar a contar esa miseria, esa miseria que debe ser contada como calquera outra, Costa necrópole abandona calquera "tipismo" e fai do protagonista, Said, unha persoa calquera, moi reflexiva, moi lúcida, que puidera ser tanto do terceiro, segundo ou do primeiro mundo; isto é o que lle dá unha prestancia e unha dignidade que a miúdo desaparece en nome duns supostos e consabidos "valores", noutras narracións con este tipo de personaxe. Esa é a aposta, creo, deste libro.

O camiñar do subsahariano polo deserto é, nos mellores momentos do relato, o facer de calquera persoa teimuda, valente, ambiciosa cara ao outro que nos agarda ou que esperamos que nos agarde como promesa por ter nacido, é o facer da ilusión que nos tensa como frecha antes da consabida derrota... O sol, a sede, o porfiado camiñar, a espera inevitable no inevitable traballo son fíos mínimos onde se tece a historia do protagonista. O mellor de todo, ao meu entender, é cando máis espido está o relato pois é aí cando estamos nós, calquera de nós, como voz, enfrontándonos a medos e a ilusións perante o descoñecido, adestrándonos en círculos sobre a Casa ou arredándonos definitivamente dela; independentemente de raza, condición social e outras consideracións sociolóxicas.

Hai unha vontade clara por afastar a narración dun realismo que para este propósito sería parvo; a voz deste protagonista é elegante, rica e, ao tempo, contida. A narración abeira á lírica, aquí, sen desmesura: contense no sentimental e chega ao argumentativo: fugas sobre fugas, nisto dos xéneros. Un libro distinto, pois, unha aposta para ler. Por certo, ten unhas ilustracións, en tinta augada, moi de agradecer á autora e á editorial: magníficas.