Escritor de Ourense, acaba de publicar en Toxosoutos "A vila das ánimas"
"Os verdadeiros pais han de ser críticos cos fillos:
os meus primeiros escritos son bastante frouxos"
"Escribo cun ventilador prendido ao meu carón, xa sexa verán ou inverno"
"A literatura máis seria e vital permanecerá sempre
en libros convencionais nos andeis das bibliotecas personais"
O entrevistado, nunha foto de Santos-Díez
En Certo coñecemos dende hai uns meses a este escritor de Ourense porque cada semana nos ofrece a súa visión do mundo "En perspectiva cabaleira". Neste mes de agosto, co gallo do lanzamento da súa novela "A vila das ánimas" na editorial Toxosoutos, aproveitamos para plantexarlle unhas cuestións e saber, na medida en que se deixou, un pouquichiño máis del.
.- A Vila das Ánimas: é máis doado explicar o que é esta novela, ou o que non é?
.- Sen dubidalo, o que non é: un libro de ler e esquecer.
.- Canto tempo lle levou? Ou non se pode contabilizar o tempo no que asenta unha novela na cachola e logo pasa ao papel?
.- Contaxiado polo ambiente da novela, na que non existe o tempo, non o podería precisar. Si podo dicir que levaba varios anos gardada nunha gabeta do escritorio.
.- Fáganos un teaser do que poderemos ler en "Vila das Ánimas"...
.- Unha viaxe sobrenatural debedora dunha influencia que vai dende a novelística épica, até a novela iniciática, pasando pola novela de corte introspectivo e de ideas e o simbolismo: Xan Ferreira sente unha necesidade metafísica de visitar a aldea na que naceu; unha pequena vila despoboada que está comezando a ser aproveitada para o turismo rural. Os personaxes modernos “conviven” no mesmo espazo coas personaxes que poboaron a vila tempo atrás. A frivolidade do presente atópase a ollos do lector coa sentimentalidade do pasado. E entre estes dous mundos vaga o personaxe principal Xan Ferreira. Por certo, nada é o que semella parecer. É unha fuxida constante do dogma a través duns diálogos que lembran a un libro de ensaio.
A novela de Bóveda xa está nas librarías. Tamén poden mercala en toxosoutos.com
.- Toxosoutos: como foi a escolla de editorial? Ou escolleuno ela a vostede?
.- Penso que nos escollemos mutuamente. Eu saturei case todas as editoriais de Galicia co meu escrito e Toxosoutos dixo si.
.- Publica en Toxosoutos en Noia, colabora con Certo en Ribeira: está a emigrar intelectualmente da Auria cara ás Rías Baixas ou son ilusións nosas?
.- Xa dixen nalgunha ocasión que considero á Galicia como un todo. Á parte hai que petar nas máximas portas posibles sen ter en conta o afastadas que poidan estar. Aí está o feito de que case todas miñas novelas en castelán están publicadas en Albacete (e teño algunha nas Palmas de Gran Canaria).
.- Vostede é mestre, como infinidade de escritores de Galicia e de todo o mundo: a que se debe esta relación? ten algo do ensino a literatura?
.- Dende que tiña quince anos de idade, sospeitei que algo latía no meu interior. E probei a [pseudo]poesía, a música, o debuxo... cando comecei a preparar as oposicións de maxisterio por inglés, a lectura dalgún clásico e as traducións me deron pulo para comezar a darlle forma literaria ao que había dentro de min, e chegou a narrativa, o pensamento, a prosa poética e os textos “mediosóficos”.
.- Ao ser mestre, tamén é funcionario, como tantos escritores: iso é unha virtude ou un defecto?
.- É unha virtude porque te disciplinas para dar conta dos dous traballos, pero é un defecto polo que pode chegar a cansar. As miñas vacacións funcionariais corresponden co tempo de traballar a literatura con moitísima máis intensidade. E todo isto oíndo sempre arredor: “os mestres que choio tedes, cantas vacacións!” En fin...
.- Nalgún lado lemos que considera as súas obras literarias como fillos. Porén, como bo pai, non falará mal de ningún... ou si?
.- Por suposto que falo mal. Os verdadeiros pais han de ser críticos cos fillos. Os meus primeiros escritos son bastante frouxos. Ademais, como tento vivir a literatura dun xeito existencialista, considero cada libro escrito como un “ensaio” cara o seguinte. Non en forma, estilo e contido, senón en evolución humana.
.- En que novo proxecto está inmerso xa? Ten vacacións a cachola dun escritor?
.- Faltan uns capítulos para rematar miña novela máis controvertida sobre un personaxe que por mor de evitar o dogma e de persuadir ás persoas para que fuxan del, acaba caendo nel de xeito estrepitoso. As miñas vacacións, como respondín antes, vívoas cun ollo, unha aurícula e un ventrículo na familia e o outro ollo e o resto do corazón na literatura.
.- Tes algunha manía á hora de escribir? Algún tabú en particular á hora de abordar temas?
.- Pois si: escribo cun ventilador prendido ao meu carón xa sexa no verán coma no inverno. Esquematizo e tomo notas e ideas en cadernos escolares, redacto en folios encadernados, e logo paso todo a un procesador de textos. Supoño que, tirando o do ventilador, o demais non son manías ao uso.
Bóveda confía en que eses obxectos que están atrás del sobrevivan ás novas tecnoloxías
.- É apocalíptico ou integrado niso da morte dos libros en papel? E no asunto dos índices de lectura, pesimista ou optimista?
.- Integrado. O libro electrónico é unha ferramenta de apoio no que se pode ler información para documentarse, ou libros de ler e esquecer (que ás veces tamén son precisos). A literatura máis seria e vital permanecerá sempre en libros convencionais nos andeis das bibliotecas persoais (agardo non trabucarme).
En canto aos índices de lectura son pesioptimista: no meu entorno non se le case nada, quitando a xente do mundo literario galego coa que me relaciono polo feisbuc. Pero, por outra banda, tiven alumnado interesado na lectura, e ese alumnado vai medrar e facerse adulto. Esperanza. Agardemos que eses futuros adultos lectores se decanten por Saramago, Hesse ou Thomas Mann, no canto de Stephen King, ou calquera dos que so provén entretemento.
.- Como se leva coas novas tecnoloxías? Xa podemos ler os seus libros na Rede?
.- Teño 35 anos, polo que as novas tecnoloxías me colleron no intre preciso, de xeito que tento espremerlle ao ordenador o máximo zume literario posible. Pódense descargar obras miñas da miña web: www.jorgeemilioboveda.es
.- En Certo temos costume de deixar que o entrevistado formule unha pregunta que quixera respostar e que non fomos quen de facerlle. Proceda...
.- É vostede o que escribiu a novela das novelas?
.- Despídasenos en Perspectiva cabaleira (e explique, para os menos avisados, que demo é a perspectiva cabaleira)
.- Agardo que esta entrevista mitigue a sede de contidos sentida no intre de rematar a redacción das preguntas a formular a este perpetrador semántico/léxico/ortográfico/
