O ferrolán Fernando F. Rego reúne setenta e dúas discografías
comentadas de grupos da comunidade
Por primeira vez, segundo o seu autor Fernando F. Rego, un libro recompila o mellor do pop rock galego desde os sesenta ata a actualidade. Rego animouse a publicar esta recompilación de setenta e dous grupos musicais, logo de levar anos colaborando na páxina web lafonoteca.net, onde realiza biografías e discografías comentadas de grupos nacionais. «Por mor desta colaboración empecei a reivindicar os grupos galegos, e cando tiven uns corenta feitos empecei a madurar a idea de darlle forma de libro», explica. E así xurdiu 50 anos de pop rock e malditismo, que conta coas colaboracións de músicos como Miguel Costas, Germán Coppini, Nico Pastoriza, Emilio José e xornalistas como Xavier Valiño e Xosé Manuel Pereiro (tamén vocalista de Radio Océano), que realizan unha serie de reflexións sobre o que supuxo este medio século no panorama musical galego, así como enfoques de movementos concretos. O libro empeza no 58 coa formación dos Tamara en Noia. Segundo o autor, nesta época acábase a etapa dos grupos orquestra, aínda que Os Tamara na súa primeira época fórono, e empézase a facer un tipo de música máis pop. Cos anos 60 chegou a censura e estes grupos tiveron que realizar un labor importante para conseguir que as súas cancións compostas en galego soasen. «Dalgún xeito burlaron a censura porque as súas letras non eran tan reivindicativas como, por exemplo, a canço catalá, senón que se consideraban un pouco de feira», explica Fernando. Os anos 70 traen máis liberdades, aumentan os grupos pero debido á falta de infraestruturas, que se localizaban principalmente en Madrid e Barcelona, a maioría deles chegaron a gravar. «Hai moitas pinceladas pero moi poucas formacións de pop-rock», apunta. Rego resalta que aínda que a movida dos 80 tivo como foco principal Madrid, irradiou de xeito particular en Vigo, onde xurdiu Sinistro Total. Avanzando no tempo, o autor sinala que os 90 «supuxeron un momento moi rico en canto á creación dun estilo propio galego: o rock bravú». A modo de conclusión sobre o libro, Rego apunta que Galicia «antes estaba á cola e agora é un espello. Cada vez temos máis festivais, traemos a máis artistas internacionais, e temos tres ou catro concertos semanais. Algo impensable hai décadas».comentadas de grupos da comunidade
LA VOZ DE GALICIA, 12 XUÑO 2010
